Prolog

        Ciche pukanie do drzwi wybudziło mnie ze snu. Obrzuciłam pokój zaspanym wzrokiem. Za oknem była bezkresna biel, jak zwykle nas zasypało. Ktoś ponownie zapukał, tym razem nieco głośniej.

       - Proszę. - ziewnęłam. Do pokoju wszedł mój ojciec. - Obudziłeś mnie. - żachnęłam się.
- Kochanie, chciałem się tylko zapytać, - usiadł na łóżku. - czy chciałabyś pojechać ze mną do miasta? Może zjedlibyśmy kringel*?
- Mmm ty to wiesz tatku jak mnie przekonać... Ale przecież jutro mamy zapłacić panu Krastsowi.
- Krista, nie przejmuj się tym. Jesteś jeszcze za mała żeby martwić się finansami. - pogłaskał moje blond loczki. - Zresztą jak tak cię słucham, to w życiu bym nie pomyślał, że masz dopiero siedem lat. Jesteś taka... Dorosła jak na swój wiek.
- Tatku... Ja wiem, że nie mamy pieniędzy i musimy mieszkać w tej dziurze, ale gdyby mama...
        Ojciec nagle skurczył się i wydał się dużo starszy.
- Proszę, nie zaczynaj znowu tego tematu. Zobaczysz, wszystko się ułoży. Gdy będziesz starsza, zaczniesz pracować w mieście i jakoś sobie poradzimy.
- Ale ja nie chcę pracować! Ja chcę jechać za granicę! Wyrwać się z tej zabitej dechami wiochy! - wyskoczyłam z łóżka i zaczęłam biegać po pokoju. - Pojadę do Francji i zostanę prawdziwą księżniczką, albo do Ameryki! Albo do Grecji!
- Dobrze Krista, zostaniesz księżniczką i zwiedzisz świat, ale pamiętaj, że masz dopiero siedem lat...
- Oj tatku... - rzuciłam mu się na szyję. - Obiecaj , że pozwolisz mi kiedyś wyjechać...
- Kochanie, to nie takie proste. Wiesz jak trudno będzie mi się rozstać z jedynym dzieckiem... Martwię się o ciebie.
        Spojrzałam na ojca słodkimi oczkami.
  - Och, no dobrze, może kiedyś się zgodzę, ale dopiero jak będziesz miała 16 lat. Wcześniej nigdzie cię nie puszczę. - przytulił mnie mocno. - A teraz ubieraj się, jedziemy do miasta!
         Gdy wychodził, usłyszałam jeszcze jak mruczał sobie pod nosem ,,wyjedziesz i znajdziesz sobie chłopaka, a nie ma nic gorszego niż jacyś zboczeńcy".
         Podbiegłam do okna na moich krótkich, pulchnych nóżkach. Na zewnątrz hulała śnieżna zamieć. W nieogrzewanym domu mogło być 15 stopni. Zimno, pomyślałam po czym założyłam sweter i zbiegłam po schodach do kuchni. Najchętniej zostałabym w domu i już teraz zaczęła pakować się do wyjazdu, ale z drugiej strony... Nie, kringla się nie odmawia.
         Nie mogłam przestać myśleć o jednej rzeczy. Wyjadę z Estonii i zostanę księżniczką! Jednak w szarej rzeczywistości były to tylko marzenia siedmioletniego dziecka. Czekało mnie jeszcze dziewięć lat nauki...

__________________________________________________________

 *kringel - estoński deser, cynamonowy precel.

Cześć Wam!
Jest to moje nowe opowiadanie. Mam nadzieję, że się spodoba.
Jest to taki mały romansik. Liczę na Wasze komentarze!
Wszystkie opinie piszcie pod rozdziałami. :)
Papuga Ninja
xoxo